اصطلاح «صنف صنایع دستی چوبی» که در اصل در قرون وسطی در اروپا ابداع شد، به یک انجمن شغلی اشاره دارد که معمولاً از همه صنعتگران (و گاهی تأمین‌کنندگان، خرده‌فروشان و بازرگانان عمده‌فروشی) درگیر در شاخه خاصی از صنعت یا بازرگانی تشکیل می‌شد.
اصناف صنعت قرون وسطی (مثلاً برای زرگری و فلزکاری) که عمدتاً پس از سال 1250 توسعه یافتند، در سازمان کلی خود تفاوت چندانی نداشتند هر کدام دارای مجمعی متشکل از همه اعضا بودند که دارای اختیارات قواعدی بود، اما کنترل واقعی در دست چند مقام ارشد و شورای مشاوران بود.
یک انجمن معمولی به سه دسته تقسیم می شد: استادان، مسافران و کارآموزان در ثروتمندترین تجارت ها، یک صنف ممکن است حلقه ای از استادکاران نیز داشته باشد هدف اصلی اقتصادی اصناف دستیابی به انحصار کامل بر تمام دست اندرکاران این حرفه، به منظور حفظ و ارتقای منافع مالی اعضای خود بود، اما این امر به ندرت محقق می شد.
در نتیجه، از اواخر قرن شانزدهم به بعد، قدرت و فعالیت اصناف صنایع دستی شمال شروع به کاهش کرد: فرآیندی که با استانداردسازی و تکنیک های تولید انبوه معرفی شده توسط انقلاب صنعتی، و همچنین ظهور شرکت های تحت نظارت و سایر انجمن ها تسریع شد.
عموماً تعداد اصناف رقیب بسیار زیاد بود و منافع دولتی بسیار زیاد بود که این اتفاق نیفتاد به عنوان مثال، از قرن 15 به بعد، قوانین مربوط به کارآموزی و حوزه های کلیدی سیاست صنفی هدف مداخله دولت قرار گرفت.
اصناف سرانجام در فرانسه (1791)، رم (1907)، اسپانیا (1840)، انگلستان (1835)، اتریش و آلمان (1860) و ایتالیا (1864) لغو شدند.
ناپدید شدن اصناف صنایع دستی چوبی سنتی نشان دهنده پایان استادکاری به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از صنعت و تجارت و جایگزینی آن با مهارت ماشین آلات هم در کارخانه ها و هم در کارگاه ها بود.
این موضوع – زائد بودن مهارت‌های صنایع دستی فردی، و پیدایش روش‌های تولید انبوه برای تولید محصولات سریع‌تر، ارزان‌تر اما کمتر «زیبا» – بیشتر بحث‌های پیرامون ارزش ذاتی صنایع دستی را نشان می‌دهد اولین واکنش در برابر این مکانیزاسیون، جنبش هنر و صنایع دستی بود که در اواخر دوران ویکتوریا شتاب گرفت.
هنر آسیایی – که آثاری از هند، چین، کره و ژاپن را در بر می گیرد – به دلیل تسلط بر انواع مختلف هنر مورد توجه است ظروف لاکی، کنده کاری یشمی، برنز، سفال، ظروف چینی، مجسمه سازی بودایی، صنایع دستی طلاکوب، تنها برخی از هنرهایی بودند که در آسیای شرقی تسلط یافتند برای اطلاعات بیشتر، نگاه کنید به: هنر چینی (حدود 1700 BCE – 2000 CE); هنر کره ای (حدود 3000 سال قبل از میلاد به بعد) و هنر ژاپنی.
- منابع:
- تبلیغات:
