ژاکت چرمی کتی است به طول ژاکت که معمولاً روی لباس یا لباس دیگری پوشیده می شود و از پوست برنزه شده حیوانات مختلف تهیه می شود.
جنس حوله پالتویی دخترانه که معمولاً به رنگ مشکی یا سایه های مختلف قهوه ای است، دیگر از چرم نیست، اما طیف گسترده ای از رنگ ها امکان پذیر است.
کاپشن های چرمی را می توان برای اهداف بسیاری طراحی کرد و سبک های خاصی با خرده فرهنگ هایی مانند گریسرها، موتورسواران و دوچرخه سواران، اوباش ها، هوانوردان نظامی مخصوصاً در طول جنگ جهانی دوم و مستقیماً پس از آن و خرده فرهنگ های موسیقی پانک ها، گوت ها، متال هادها، پرچین ها مرتبط شده است.
لباس را به دلایل محافظ یا مد روز پوشیده اند و گهگاه برای ایجاد ظاهری بالقوه ترسناک.
اکثر کاپشن های چرمی مدرن در پاکستان، هند، کانادا، مکزیک و ایالات متحده با استفاده از پوست های باقی مانده از صنعت گوشت تولید می شوند.
پارچه‌های شبیه‌سازی چرم مانند پلی‌اورتان یا پی‌وی‌سی به‌عنوان جایگزینی برای چرم‌های طبیعی حیوانات بسته به نیاز استفاده‌کننده مانند آن‌هایی که سبک زندگی گیاه‌خواری را دنبال می‌کنند یا به دلایل اقتصادی استفاده می‌شوند، زیرا الیاف مصنوعی نسبت به چرم اصل هزینه کمتری دارند.
در اوایل دهه 1900، هوانوردان و اعضای ارتش ژاکت های چرمی قهوه ای رنگ می پوشیدند.
یکی از اولین کاپشن های چرمی مدرن، نوع A1، توسط چاپال در سال 1925 ساخته شد.
در طول جنگ جهانی دوم، این لباس‌ها به «جلیقه بمب‌افکن» معروف شدند و به‌خاطر گرمی‌شان به شدت عایق‌بندی شدند.
این ژاکت اغلب بخشی از یک مجموعه یکنواخت کلی بود که برای محافظت از خلبانان بمب افکن در برابر قرار گرفتن در معرض شرایط آب و هوایی شدید در ارتفاعات بالا قرار داشت و اغلب از پوست گوسفند استفاده می کرد و از پشم سالم داخل برای گرما استفاده می کرد.
بلشویک‌های روسیه معمولاً ژاکت‌های چرمی می‌پوشیدند، که در طول جنگ داخلی روسیه و بعداً برای اعضای چکا شبه لباسی برای کمیسرها شد. یاکوف سوردلوف ظاهراً این عمل را آغاز کرد.
