همانطور که در هرم مشاهده می کنید، در بالای سازه مزارع پرورش وجود دارد.
فقط در اینجا امکاناتی از قبیل دستگاه پرکن بلدرچین خانگی وجود دارد.
در این سطح، کار پرورش در خانواده‌ها و لاین‌های خاص (مانند خط سد، خطوط پدری و مادری) انجام می‌شود.
مزارع پرورشی شامل گله های انتخابی و گله های شاهد می باشد، در آنجا انتخاب انجام می شود، یعنی انتخاب افراد مناسب برای به دست آوردن صفات مورد نظر – تخمگذار یا گوشت.
در گله‌های گزینشی، افرادی انتخاب می‌شوند که بهترین آموزش را در زمینه ماهیچه‌های سینه و ران (در پرورش گوشت) نشان می‌دهند و برای انتخاب بیشتر به گله شاهد منتقل می‌شوند.
بهترین آنها در سال بعد در گله های انتخابی به جفت گیری می روند.
مزارع زایشی (والدین) با همکاری جوجه کشی های طیور، نژادهای دورگه (به اصطلاح هیبرید) چند نژادی و بین لاین تولید می کنند که به مزارع تجاری می روند.
با این حال، قبل از اینکه این اتفاق بیفتد، ابتدا افراد به دست آمده از مزارع پرورشی در مزارع مولد برای مزارع مادر تکثیر می شوند.
لازم به ذکر است که در این مرحله هیچ گزینشی انجام نمی شود، بلکه صرفاً عبور خانواده ها و خطوط انجام می شود.
به همین دلیل، جمعیت طیور دورگه از ویژگی‌های عملکردی خاصی (تخم‌گذاری یا گوشت)، به عنوان مثال از نظر تخم‌گذاری بیشتر، عضله‌سازی بهتر یا وزن بدن بیشتر نسبت به خطوط والدین (یعنی اثر هتروزیس) بهره می‌برند.
به طور کلی، مزارع پرورش، خطوط پدری و مادری (والدین) را برای سهام تجاری حفظ می کنند، بسته به جهت استفاده – این جوجه ها برای تولید پرندگان کشتار یا برای تولید تخم مرغ مصرفی خواهند بود.
کیفیت جوجه هایی که برای تولید جوجه های گوشتی در نظر گرفته می شوند، در درجه اول به ژنوتیپ مرغ های پرورشی، مولد و گله های مادر بستگی دارد.
روش جابجایی و نگهداری تخم های جوجه کشی در گله مادر و در جوجه کشی نیز تاثیر بسزایی دارد.
به عنوان مثال، از فناوری مناسب جوجه کشی یا از مسیر صحیح جوجه کشی، کیفیت جوجه ها بر نتایج مالی مالکان مزارع، جوجه کشی ها و تولیدکنندگان جوجه های گوشتی تأثیر دارد.
