خرما نوعی آجیل و میوه های خشک است که در غذاهای بومی ما بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.
این افزودنی محبوب دسرها طعم چندان شیرینی ندارد اما فواید زیادی برای بدن ما دارد. دریابید که آیا خوردن خرما ارزش دارد یا خیر.
خرما میوه هسته ای درخت خرما است، این گیاه عمدتاً در آفریقا، آسیا و ایالات متحده می روید.
میوه خرمای زاهدی 1401 است و بافتی گوشتی-چرب دارد، دو نوع میوه وجود دارد: اولی میوه نرم است و حاوی آب میوه ای است که به عسل خرما معروف است.
دوم میوه به دلیل مقدار زیادی نشاسته سخت است، این نوع میوه به صورت خام مصرف می شود.
گاهی آنها را آسیاب می کردند تا آرد درست کنند؛ خرما اغلب به صورت خام یا خشک یافت می شود.
در خرما مواد تقویت کننده سلامتی زیادی وجود دارد؛ از جمله آنها فیبر غذایی است.
همچنین ارزش توجه به آنتی اکسیدان های متعدد، ترکیبات معدنی، از جمله پتاسیم، کلسیم، و ویتامین ها مانند ویتامین B3، به عنوان مثال نیاسین را دارد.
همچنین لازم به یادآوری است که خرمای تازه و خشک دارای ارزش غذایی مشابهی هستند، بنابراین مهم نیست که به چه شکلی مصرف شوند.
مقدار قابل توجهی فیبر موجود در خرما بر عملکرد دستگاه گوارش تأثیر مثبت دارد.
فیبر باعث تسریع پریستالتیک روده می شود که به طور موثر از یبوست جلوگیری می کند.
خرما همچنین pH شیره معده را نرمال می کند، که نه تنها عنصری برای پیشگیری از سوزش سر دل است، بلکه راه حل بسیار خوبی برای افرادی است که با مشکل اسیدیته بیش از حد دست و پنجه نرم می کنند.
این ترکیب به عنوان یک اسید آمینه طبقه بندی می شود، سنتز سروتونین را تشدید می کند.
سطح این هورمون در سندرم روده تحریک پذیر پایین است. فیبر سطح گلوکز خون را کاهش می دهد.
اما به دلیل بالا بودن شاخص گلیسمی (خرما خشک – 70)، افراد مبتلا به دیابت باید مصرف خرما را محدود کنند.
مواد معدنی نیز تأثیر مثبتی بر سلامتی دارند، پتاسیم مسئول حفظ فشار خون طبیعی است.
خرما می تواند برای جلوگیری از پیشرفت تصلب شرایین استفاده شود، زیرا از رگ های خونی در برابر تجمع کلسترول در دیواره آنها محافظت می کند.
علاوه بر این، پروفایل لیپیدی بدن را بهبود می بخشد، که به طور موثری در برابر سکته مغزی یا انفارکتوس میوکارد محافظت می کند.
سالیسیلات های موجود دارای اثر ضد التهابی و ضد ترومبوتیک قوی هستند.
